资治通鉴·晋纪·晋纪十五

资治通鉴·晋纪·晋纪十五原文：

表：古代向帝王上书陈情言事的一种文体。出：出征。师：军队。先帝：这里指刘备。创：开创，创立。业：统一中原的大业。而：表转折。赏：受赏。刑：受罚。中道：中途。崩殂(cú)：死。崩，古代称帝王、皇后之死。殂，死亡。益州疲弊：指蜀汉国力薄弱，处境艰难。益州，这里指蜀汉。疲弊，人力疲惫，民生凋敝，困苦穷乏。三分：天下分为三个国家（即魏、蜀、吴三国)。此：这。诚：确实，实在。之：结构助词，的。秋：时候。然：但是侍：侍奉。卫：守卫懈：懈怠，放松。于：在。忠：忠诚。内：朝廷上。外：朝廷外，指战场上。士：将士。忘身：奋不顾身。盖：连词。连接上一句或上一段，表示原因。追：追念。殊遇：特殊的对待，即优待、厚遇。欲：想要。报：报答。之：代词。于：向，对。诚：实在，确实。宜，应该。开张圣听：扩大圣明的听闻，意思是要后主广泛地听取别人的意见。开张：扩大。圣：圣明以：来。光：发扬光大。遗德：遗留的美德。恢弘：这里是动词，形作动(...)
诗的第三段，是从“勿为新婚念”到“与君永相望”。在这里，女主人公经过一番痛苦的倾诉和内心剧烈的斗争以后，终于从个人的不幸中、从对丈夫的关切中，跳了出来，站在更高的角度，把眼光放得更远了。“勿为新婚念，努力事戎行！”她一变哀怨沉痛的诉说而为积极的鼓励，话也说得痛快，不像开始的时候那样吞吞吐吐的了，她决定不随同丈夫前去，并且，为了使丈夫一心一意英勇杀敌，她表示了自己生死不渝的坚贞爱情。这爱情，是通过一些看来好像不重要，其实却大有作用的细节，或者说具体行动表达出来的。这就是“自嗟贫家女”这四句所描写的。新娘说，费了许久的心血好不容易才备办得一套美丽的衣裳，现在不再穿了。并且，当着丈夫的面，她这就把脸上(...)
半州和俺父亲指腹成亲来，他见俺穷薄了，他要悔了这门亲事。我是个读书人，量一个媳妇打甚么不紧！我上学去来，一般的学生每笑话我无个风筝儿放，我见父亲走一遭去。可早来到也，我自过去。父亲，您孩儿来家了也。你这哭怎的？（孛老儿云）孩儿，我啼哭哩、（李庆安云）父亲为甚么烦恼？（孛老儿云）孩儿也，王员外差嬷嬷来，拿着十两银子，一双鞋儿与你穿蹅断线脚，也就罢了这门亲事，因此上我烦恼也。（李庆安云）父亲，你休烦恼，量这媳妇打甚么不紧！将这鞋儿我穿的上学去。一般的学生每笑话我，道我无个风筝儿放。父亲有银子与我买一个风筝儿放着耍子。（孛老儿云）孩儿也，我与你二百钱，你买个风筝儿放耍子去。休要惹事，疾去早来，休着我忧心也！（李庆安云）有了钱也，我买风筝儿去也。（下）（孛老儿云）孩儿买风筝儿去了，老汉无甚事，隔壁人家吃疙瘩茶儿去也。（下）（李庆安拿风筝儿上，云）自家李庆安的便是。买了个风筝儿放将起去，不想一阵大风刮在这家花园内梧桐树上抓住了。这花园墙较低，我跳过墙，取我那风筝儿去。（做跳墙科，云）我跳过这墙来，一所好花园也！我来到这梧桐树下，脱了我这鞋儿，我上树取这风筝儿咱。看有甚么人来。（正旦领梅香上，云）妾身是王半州的女孩儿，小字闰香。时遇秋间天道(...)
【】 ① 丁玲（１９０４—１９８６），现代女作家，原名蒋伟，字冰之，湖南临澧人。１９３０年参加中国左翼作(...)
栽花潘令，
清晨，我告别高入云霄的白帝城江陵远在千里，船行只一日时(...)
诗中写的画景是一幅“水乡秋色”，或可称作“水乡秋意”。首二句给读者展示一片萧疏的水乡深秋景象。把“野水”和三四两句联系来看，画中的水面是很远阔的。首二句所写是近处的岸边景象。“参差”是不整齐之意，这里是形容水和岸相接处的形象。由于深秋水落，岸边突出许多干地，同时水也停留在一些曲折处，于是水岸边呈现出参差之状，夏季烟水弥漫时这一切都是不存在的。下面继以“落涨痕”，表明秋水下落后旧日水涨淹没的岸边河床又都呈露出来了。这句展现出的是一派湾荒水涸的景象。次句写岸边景物。“疏林”点明秋景，与末句“黄叶村”前后相应，构成秋象。首句所写的水岸也可认为是冬天的景象，而“疏林”既别于木叶尽脱，更不同于枝叶浓密，只能是袅袅秋风中的树林。“疏林”下接以“欹倒”，使形象丰富多姿，更富画意。“出霜根(...)
①故国：故乡。②何满子：唐玄宗时著名歌手，据说她因故得罪了皇帝，被推出就刑。就刑前她张口高歌，曲调悲愤，使“苍天白日黯然失色”。结果皇帝闻之，终因惜其技艺难得而降旨缓刑。因为何满子出色的技艺，大诗人元稹、白居易、杜牧等都相继为之赋诗，其中以张祜的《何满子》宫词：“故国三千里，深宫二十年。一声何满子，双泪落君前”最为感人。这首宫词后来流传甚广，其唱来异常悲怨。据说唐武宗时，有一孟才人，因有感于武宗让其殉情之意，为奄奄一息的武宗唱了一曲《何满子》，唱毕，竟气绝身亡。一作“河满子”，舞曲名。题又作“宫词”。白居易《何满子》诗：“世传满子是人名，临就弄时曲始成。一曲四词歌八叠，从头便是断肠声。”“何满子”声调哀婉。《乐府集》引白居易《何满子》诗的自注说：“何满子，开元中沧州歌者，临弄进此曲以赎死，竟不得免。”③君：指皇帝。这里是指唐武宗。据《唐诗纪事》，张祜《宫词》：“传入宫禁，武宗疾笃，目孟才人曰：‘吾即不讯，尔何为哉？’指笙囊泣曰：‘请以此就缢。’上悯然。复曰：‘妾尝艺歌，请对上歌一曲，以泄其愤。’上许。乃歌一声《何满子》，气亟立殒。上令候之，曰：‘脉尚温而肠已绝。’”后来张祜别有咏《孟才(...)
这一段前二句形容高山绝壁上有倒挂的枯松，下二句形容山泉奔瀑，冲击崖石的猛势，如万壑雷声。最后结束一句“其险也如此”。这个“如此”，并不单指上面二句，而是总结“上有六龙回日之高标”以下的一切描写。在山水形势方面的蜀道之险，到此结束。此下就又接一个问句：你这个远路客人为什么到这里来呢?这又是出人意外的句子。如果从蜀中人的立场来讲，就是说：我们这地方，路不好走，你何必来呢？如果站在送行人的立场来讲，就是说：如此危险的旅途，你有什么必要到那里去呢？
彩线串层玉，金篝络细香。半钩新月浸牙床。犹记东华年少、那门相。
黄初三年，我来到京都朝觐，归渡洛水。古人曾说此水之神名叫宓妃。因有感于宋玉对楚王所说的神女之事，于是作了这篇赋。赋文云：　　我从京都洛阳出发，向东回归封地鄄城，背着伊阙，越过轘辕，途经通谷，登上景山。这时日已西下，车困马乏。于是就在长满杜蘅草的岸边卸了车，在生着芝草的地里喂马。自己则漫步于(...)

资治通鉴·晋纪·晋纪十五拼音解读：

biǎo ：gǔ dài xiàng dì wáng shàng shū chén qíng yán shì de yī zhǒng wén tǐ 。chū ：chū zhēng 。shī ：jun1 duì 。xiān dì ：zhè lǐ zhǐ liú bèi 。chuàng ：kāi chuàng ，chuàng lì 。yè ：tǒng yī zhōng yuán de dà yè 。ér ：biǎo zhuǎn shé 。shǎng ：shòu shǎng 。xíng ：shòu fá 。zhōng dào ：zhōng tú 。bēng cú (cú)：sǐ 。bēng ，gǔ dài chēng dì wáng 、huáng hòu zhī sǐ 。cú ，sǐ wáng 。yì zhōu pí bì ：zhǐ shǔ hàn guó lì báo ruò ，chù jìng jiān nán 。yì zhōu ，zhè lǐ zhǐ shǔ hàn 。pí bì ，rén lì pí bèi ，mín shēng diāo bì ，kùn kǔ qióng fá 。sān fèn ：tiān xià fèn wéi sān gè guó jiā （jí wèi 、shǔ 、wú sān guó )。cǐ ：zhè 。chéng ：què shí ，shí zài 。zhī ：jié gòu zhù cí ，de 。qiū ：shí hòu 。rán ：dàn shì shì ：shì fèng 。wèi ：shǒu wèi xiè ：xiè dài ，fàng sōng 。yú ：zài 。zhōng ：zhōng chéng 。nèi ：cháo tíng shàng 。wài ：cháo tíng wài ，zhǐ zhàn chǎng shàng 。shì ：jiāng shì 。wàng shēn ：fèn bú gù shēn 。gài ：lián cí 。lián jiē shàng yī jù huò shàng yī duàn ，biǎo shì yuán yīn 。zhuī ：zhuī niàn 。shū yù ：tè shū de duì dài ，jí yōu dài 、hòu yù 。yù ：xiǎng yào 。bào ：bào dá 。zhī ：dài cí 。yú ：xiàng ，duì 。chéng ：shí zài ，què shí 。yí ，yīng gāi 。kāi zhāng shèng tīng ：kuò dà shèng míng de tīng wén ，yì sī shì yào hòu zhǔ guǎng fàn dì tīng qǔ bié rén de yì jiàn 。kāi zhāng ：kuò dà 。shèng ：shèng míng yǐ ：lái 。guāng ：fā yáng guāng dà 。yí dé ：yí liú de měi dé 。huī hóng ：zhè lǐ shì dòng cí ，xíng zuò dòng (...)
shī de dì sān duàn ，shì cóng “wù wéi xīn hūn niàn ”dào “yǔ jun1 yǒng xiàng wàng ”。zài zhè lǐ ，nǚ zhǔ rén gōng jīng guò yī fān tòng kǔ de qīng sù hé nèi xīn jù liè de dòu zhēng yǐ hòu ，zhōng yú cóng gè rén de bú xìng zhōng 、cóng duì zhàng fū de guān qiē zhōng ，tiào le chū lái ，zhàn zài gèng gāo de jiǎo dù ，bǎ yǎn guāng fàng dé gèng yuǎn le 。“wù wéi xīn hūn niàn ，nǔ lì shì róng háng ！”tā yī biàn āi yuàn chén tòng de sù shuō ér wéi jī jí de gǔ lì ，huà yě shuō dé tòng kuài ，bú xiàng kāi shǐ de shí hòu nà yàng tūn tūn tǔ tǔ de le ，tā jué dìng bú suí tóng zhàng fū qián qù ，bìng qiě ，wéi le shǐ zhàng fū yī xīn yī yì yīng yǒng shā dí ，tā biǎo shì le zì jǐ shēng sǐ bú yú de jiān zhēn ài qíng 。zhè ài qíng ，shì tōng guò yī xiē kàn lái hǎo xiàng bú zhòng yào ，qí shí què dà yǒu zuò yòng de xì jiē ，huò zhě shuō jù tǐ háng dòng biǎo dá chū lái de 。zhè jiù shì “zì jiē pín jiā nǚ ”zhè sì jù suǒ miáo xiě de 。xīn niáng shuō ，fèi le xǔ jiǔ de xīn xuè hǎo bú róng yì cái bèi bàn dé yī tào měi lì de yī shang ，xiàn zài bú zài chuān le 。bìng qiě ，dāng zhe zhàng fū de miàn ，tā zhè jiù bǎ liǎn shàng (...)
bàn zhōu hé ǎn fù qīn zhǐ fù chéng qīn lái ，tā jiàn ǎn qióng báo le ，tā yào huǐ le zhè mén qīn shì 。wǒ shì gè dú shū rén ，liàng yī gè xí fù dǎ shèn me bú jǐn ！wǒ shàng xué qù lái ，yī bān de xué shēng měi xiào huà wǒ wú gè fēng zhēng ér fàng ，wǒ jiàn fù qīn zǒu yī zāo qù 。kě zǎo lái dào yě ，wǒ zì guò qù 。fù qīn ，nín hái ér lái jiā le yě 。nǐ zhè kū zěn de ？（bó lǎo ér yún ）hái ér ，wǒ tí kū lǐ 、（lǐ qìng ān yún ）fù qīn wéi shèn me fán nǎo ？（bó lǎo ér yún ）hái ér yě ，wáng yuán wài chà mó mó lái ，ná zhe shí liǎng yín zǐ ，yī shuāng xié ér yǔ nǐ chuān zhā duàn xiàn jiǎo ，yě jiù bà le zhè mén qīn shì ，yīn cǐ shàng wǒ fán nǎo yě 。（lǐ qìng ān yún ）fù qīn ，nǐ xiū fán nǎo ，liàng zhè xí fù dǎ shèn me bú jǐn ！jiāng zhè xié ér wǒ chuān de shàng xué qù 。yī bān de xué shēng měi xiào huà wǒ ，dào wǒ wú gè fēng zhēng ér fàng 。fù qīn yǒu yín zǐ yǔ wǒ mǎi yī gè fēng zhēng ér fàng zhe shuǎ zǐ 。（bó lǎo ér yún ）hái ér yě ，wǒ yǔ nǐ èr bǎi qián ，nǐ mǎi gè fēng zhēng ér fàng shuǎ zǐ qù 。xiū yào rě shì ，jí qù zǎo lái ，xiū zhe wǒ yōu xīn yě ！（lǐ qìng ān yún ）yǒu le qián yě ，wǒ mǎi fēng zhēng ér qù yě 。（xià ）（bó lǎo ér yún ）hái ér mǎi fēng zhēng ér qù le ，lǎo hàn wú shèn shì ，gé bì rén jiā chī gē dá chá ér qù yě 。（xià ）（lǐ qìng ān ná fēng zhēng ér shàng ，yún ）zì jiā lǐ qìng ān de biàn shì 。mǎi le gè fēng zhēng ér fàng jiāng qǐ qù ，bú xiǎng yī zhèn dà fēng guā zài zhè jiā huā yuán nèi wú tóng shù shàng zhuā zhù le 。zhè huā yuán qiáng jiào dī ，wǒ tiào guò qiáng ，qǔ wǒ nà fēng zhēng ér qù 。（zuò tiào qiáng kē ，yún ）wǒ tiào guò zhè qiáng lái ，yī suǒ hǎo huā yuán yě ！wǒ lái dào zhè wú tóng shù xià ，tuō le wǒ zhè xié ér ，wǒ shàng shù qǔ zhè fēng zhēng ér zán 。kàn yǒu shèn me rén lái 。（zhèng dàn lǐng méi xiāng shàng ，yún ）qiè shēn shì wáng bàn zhōu de nǚ hái ér ，xiǎo zì rùn xiāng 。shí yù qiū jiān tiān dào (...)
【】 ① dīng líng （１９０４—１９８６），xiàn dài nǚ zuò jiā ，yuán míng jiǎng wěi ，zì bīng zhī ，hú nán lín lǐ rén 。１９３０nián cān jiā zhōng guó zuǒ yì zuò (...)
zāi huā pān lìng ，
qīng chén ，wǒ gào bié gāo rù yún xiāo de bái dì chéng jiāng líng yuǎn zài qiān lǐ ，chuán háng zhī yī rì shí (...)
shī zhōng xiě de huà jǐng shì yī fú “shuǐ xiāng qiū sè ”，huò kě chēng zuò “shuǐ xiāng qiū yì ”。shǒu èr jù gěi dú zhě zhǎn shì yī piàn xiāo shū de shuǐ xiāng shēn qiū jǐng xiàng 。bǎ “yě shuǐ ”hé sān sì liǎng jù lián xì lái kàn ，huà zhōng de shuǐ miàn shì hěn yuǎn kuò de 。shǒu èr jù suǒ xiě shì jìn chù de àn biān jǐng xiàng 。“cān chà ”shì bú zhěng qí zhī yì ，zhè lǐ shì xíng róng shuǐ hé àn xiàng jiē chù de xíng xiàng 。yóu yú shēn qiū shuǐ luò ，àn biān tū chū xǔ duō gàn dì ，tóng shí shuǐ yě tíng liú zài yī xiē qǔ shé chù ，yú shì shuǐ àn biān chéng xiàn chū cān chà zhī zhuàng ，xià jì yān shuǐ mí màn shí zhè yī qiē dōu shì bú cún zài de 。xià miàn jì yǐ “luò zhǎng hén ”，biǎo míng qiū shuǐ xià luò hòu jiù rì shuǐ zhǎng yān méi de àn biān hé chuáng yòu dōu chéng lù chū lái le 。zhè jù zhǎn xiàn chū de shì yī pài wān huāng shuǐ hé de jǐng xiàng 。cì jù xiě àn biān jǐng wù 。“shū lín ”diǎn míng qiū jǐng ，yǔ mò jù “huáng yè cūn ”qián hòu xiàng yīng ，gòu chéng qiū xiàng 。shǒu jù suǒ xiě de shuǐ àn yě kě rèn wéi shì dōng tiān de jǐng xiàng ，ér “shū lín ”jì bié yú mù yè jìn tuō ，gèng bú tóng yú zhī yè nóng mì ，zhī néng shì niǎo niǎo qiū fēng zhōng de shù lín 。“shū lín ”xià jiē yǐ “yī dǎo ”，shǐ xíng xiàng fēng fù duō zī ，gèng fù huà yì 。“chū shuāng gēn (...)
①gù guó ：gù xiāng 。②hé mǎn zǐ ：táng xuán zōng shí zhe míng gē shǒu ，jù shuō tā yīn gù dé zuì le huáng dì ，bèi tuī chū jiù xíng 。jiù xíng qián tā zhāng kǒu gāo gē ，qǔ diào bēi fèn ，shǐ “cāng tiān bái rì àn rán shī sè ”。jié guǒ huáng dì wén zhī ，zhōng yīn xī qí jì yì nán dé ér jiàng zhǐ huǎn xíng 。yīn wéi hé mǎn zǐ chū sè de jì yì ，dà shī rén yuán zhěn 、bái jū yì 、dù mù děng dōu xiàng jì wéi zhī fù shī ，qí zhōng yǐ zhāng hù de 《hé mǎn zǐ 》gōng cí ：“gù guó sān qiān lǐ ，shēn gōng èr shí nián 。yī shēng hé mǎn zǐ ，shuāng lèi luò jun1 qián ”zuì wéi gǎn rén 。zhè shǒu gōng cí hòu lái liú chuán shèn guǎng ，qí chàng lái yì cháng bēi yuàn 。jù shuō táng wǔ zōng shí ，yǒu yī mèng cái rén ，yīn yǒu gǎn yú wǔ zōng ràng qí xùn qíng zhī yì ，wéi yǎn yǎn yī xī de wǔ zōng chàng le yī qǔ 《hé mǎn zǐ 》，chàng bì ，jìng qì jué shēn wáng 。yī zuò “hé mǎn zǐ ”，wǔ qǔ míng 。tí yòu zuò “gōng cí ”。bái jū yì 《hé mǎn zǐ 》shī ：“shì chuán mǎn zǐ shì rén míng ，lín jiù nòng shí qǔ shǐ chéng 。yī qǔ sì cí gē bā dié ，cóng tóu biàn shì duàn cháng shēng 。”“hé mǎn zǐ ”shēng diào āi wǎn 。《lè fǔ jí 》yǐn bái jū yì 《hé mǎn zǐ 》shī de zì zhù shuō ：“hé mǎn zǐ ，kāi yuán zhōng cāng zhōu gē zhě ，lín nòng jìn cǐ qǔ yǐ shú sǐ ，jìng bú dé miǎn 。”③jun1 ：zhǐ huáng dì 。zhè lǐ shì zhǐ táng wǔ zōng 。jù 《táng shī jì shì 》，zhāng hù 《gōng cí 》：“chuán rù gōng jìn ，wǔ zōng jí dǔ ，mù mèng cái rén yuē ：‘wú jí bú xùn ，ěr hé wéi zāi ？’zhǐ shēng náng qì yuē ：‘qǐng yǐ cǐ jiù yì 。’shàng mǐn rán 。fù yuē ：‘qiè cháng yì gē ，qǐng duì shàng gē yī qǔ ，yǐ xiè qí fèn 。’shàng xǔ 。nǎi gē yī shēng 《hé mǎn zǐ 》，qì jí lì yǔn 。shàng lìng hòu zhī ，yuē ：‘mò shàng wēn ér cháng yǐ jué 。’”hòu lái zhāng hù bié yǒu yǒng 《mèng cái (...)
zhè yī duàn qián èr jù xíng róng gāo shān jué bì shàng yǒu dǎo guà de kū sōng ，xià èr jù xíng róng shān quán bēn bào ，chōng jī yá shí de měng shì ，rú wàn hè léi shēng 。zuì hòu jié shù yī jù “qí xiǎn yě rú cǐ ”。zhè gè “rú cǐ ”，bìng bú dān zhǐ shàng miàn èr jù ，ér shì zǒng jié “shàng yǒu liù lóng huí rì zhī gāo biāo ”yǐ xià de yī qiē miáo xiě 。zài shān shuǐ xíng shì fāng miàn de shǔ dào zhī xiǎn ，dào cǐ jié shù 。cǐ xià jiù yòu jiē yī gè wèn jù ：nǐ zhè gè yuǎn lù kè rén wéi shí me dào zhè lǐ lái ne ?zhè yòu shì chū rén yì wài de jù zǐ 。rú guǒ cóng shǔ zhōng rén de lì chǎng lái jiǎng ，jiù shì shuō ：wǒ men zhè dì fāng ，lù bú hǎo zǒu ，nǐ hé bì lái ne ？rú guǒ zhàn zài sòng háng rén de lì chǎng lái jiǎng ，jiù shì shuō ：rú cǐ wēi xiǎn de lǚ tú ，nǐ yǒu shí me bì yào dào nà lǐ qù ne ？
cǎi xiàn chuàn céng yù ，jīn gōu luò xì xiāng 。bàn gōu xīn yuè jìn yá chuáng 。yóu jì dōng huá nián shǎo 、nà mén xiàng 。
huáng chū sān nián ，wǒ lái dào jīng dōu cháo jìn ，guī dù luò shuǐ 。gǔ rén céng shuō cǐ shuǐ zhī shén míng jiào mì fēi 。yīn yǒu gǎn yú sòng yù duì chǔ wáng suǒ shuō de shén nǚ zhī shì ，yú shì zuò le zhè piān fù 。fù wén yún ：　　wǒ cóng jīng dōu luò yáng chū fā ，xiàng dōng huí guī fēng dì juàn chéng ，bèi zhe yī què ，yuè guò huán yuán ，tú jīng tōng gǔ ，dēng shàng jǐng shān 。zhè shí rì yǐ xī xià ，chē kùn mǎ fá 。yú shì jiù zài zhǎng mǎn dù héng cǎo de àn biān xiè le chē ，zài shēng zhe zhī cǎo de dì lǐ wèi mǎ 。zì jǐ zé màn bù yú (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

黄初三年，我来到京都朝觐，归渡洛水。古人曾说此水之神名叫宓妃。因有感于宋玉对楚王所说的神女之事，于是作了这篇赋。赋文云：　　我从京都洛阳出发，向东回归封地鄄城，背着伊阙，越过轘辕，途经通谷，登上景山。这时日已西下，车困马乏。于是就在长满杜蘅草的岸边卸了车，在生着芝草的地里喂马。自己则漫步于(...)
丁丁起处。在纵牧九京，经烧残树。时见鸟鸢饥噪，鸺鹠妖呼。数间老屋团荒堵。算何人、瓣香来注。淡烟斜照，闲花野棠，杳杳年度。
通常的回文诗，主要是指可以倒(...)

相关赏析

蹙损远山眉。幽怨谁知。罗衾滴尽泪胭脂。夜过春寒愁未起，门外鸦啼。 惆怅阻佳期。人在天涯。东风频动小桃枝。正是销魂时候也，撩乱花飞。
“高标跨苍穹，烈风无时休。”诗一开头就出语奇突，气概不凡。不说高塔而说高标，使人想起左思《蜀都赋》中“阳鸟回翼乎高标”句所描绘的直插天穹的树梢，又使人想起李白《蜀道难》中“上有六龙回日之高标”句所形容的高耸入云的峰顶。这里借“高标”极言塔高。不说苍天而说“苍穹”，即勾画出天像穹窿形。用一“跨”字，正和“苍穹”紧联。天是穹窿形的，所以就(...)
诗人联想起诸葛亮超人的才智和胆略，如同见到了他那羽扇纶巾、一扫千军万马的潇洒风度。感情所至，诗人不由呼出“伯仲之间见伊吕，指挥若定失萧曹”的赞语。伊尹是商代开国君主汤的大臣，吕尚辅佐周文王、武王灭商有功，萧何和曹参，都是汉高祖刘邦的谋臣，汉初的名相，诗人盛赞诸葛亮的人品与伊尹、吕尚不相上下，而胸有成竹，从容镇定的指挥才能却使萧何、曹参为之黯然失色。这一方面是表现了对武侯的极度崇尚之情，同时也表现了作者不以事业成败持评的高人之见。刘克庄说：“卧龙没已千载，而有志世道者，皆以三代之佐许之。此诗侪之伊吕伯仲间，而以萧曹为不足道，此论皆自子美发之。”黄生说：这一评论，“区区以成败持评者，皆可废矣。”读者(...)
见说吾家，丹溪老子，万籍名堂，孙枝犹馥。南极星边，正魁星明烛。五马归来，一龟无恙，访旧松新菊。从今长伴，西山一佛，镇岷江绿。
话语交际是一种双边的或多边的(...)

作者介绍

蔡肇 蔡肇（？～1119）字天启，润州丹阳（今属江苏）人，蔡渊子。北宋画家，能画山水人物木石，善诗文，著有《丹阳集》，曾任吏部员外郎、中书舍人等职。蔡肇初事王安石，见器重，又从苏轼游，声誉益显。尝与王诜、李公麟、苏轼、米芾等十六人雅集西园。在京师开封任官时，画平冈老木，余纸请李公麟画远水归雁和舟楫，早萌退隐之意。画迹有《松路仙岩图》、《山麓渔舟图》、《雪陂钟馗图》、《松下逍遥图》、《煎茶图》，著录于《绘事备考》。又《仁寿图》相传是其作品，著录于《石渠宝笈三编》。