罗织经·瓜蔓卷第十二

罗织经·瓜蔓卷第十二原文：

下片是写夜闻(...)
在宜州看到梅花开放，知道春天即将来临。夜尽时，迟迟闻不到梅花的香味，以为梅花还没有开放；早晨起来，才发现在面南的枝条上已开满了梅花，真是没有想到。女子在镜台前化妆，引起了梅花的羡妒，就飘落在她的眉心上。要在平常见到这种景象，(...)
古代家训，大都浓缩了作者毕生的生活经历、人生体验和学术思想等方面内容，不仅他的子孙从中获益颇多，就是今人读来也大有可借鉴之处。三国时蜀汉丞相诸葛亮被后人誉为“智慧之化身”，他的《诫子书》也可谓是一篇充满智慧之语的家训，是古代家训中的名作。文章阐述修身养性、治学做人的深刻道理，读来发人深省。它也可以看作(...)
这是借咏物而寄相思的诗。一题为《江上赠李龟年》，可见是眷怀友人无疑。起句因物起兴，语虽单纯，却富于想象；接着以设问寄语，意味深长地寄托情思；第三句暗示珍重友谊，表面似乎嘱人相思，背面却深寓自身相思之重；最后一语双关，既切(...)
①空门：佛教名词。佛教认为“诸法皆空”，以“悟空”为进入涅盘之门，故称佛教为“空门”。云房：古时称隐士或僧道的住所。九华：九华山在安徽省青阳县西南，因有九峰形似莲花，故名。有东岩、四香阁、化城寺等名胜古迹。与峨眉、五台、普陀等山合称为中国佛教四大名山。②竹马：儿童玩具，当马骑的竹竿。懒于句：佛教以金为贵，故有金刚、金幢、《金刚经》、《金光明经》等词。佛家认为寺庙是藏金之地，因此出家修行便是为来世获得福报打好基础，是收聚金沙。金地：佛教典故。佛祖在拘萨罗国有许多信徒，其首都舍卫城一名叫给孤独的老人，用黄金铺地为代价，买下王太子的一座园林——祇园，贡献给佛祖，供其修行传道。后常用金地、布金之地代指寺庙。③瓶：汲水的陶罐。烹茗：煮茶。瓯：盆盂一类的瓦器、陶器。弄花(...)
寒：寒冷。团团：团圆。悬：悬挂着。良宵：美好的夜晚。晴彩：辉煌的光彩。
上片写女主人公被春光打动，心魂为之曳，为之陶醉。“水满池塘花满枝”，是从视觉上观察到春天的到来的。春水初涨，百花怒放，自然是春天特有的身姿和光彩。“乱香深里语黄鹂”是从听觉和嗅觉上体味到春天的存的。花香而乱，说明是百花飘香：“乱香深里”，即百花丛中。黄鹂飘香的百花丛中歌唱，这自然又是春天特有的气息和声音。“东风轻软弄帘帏”，是从触觉上体察到春天的温柔的。轻软的、多情的东风不时拂弄着帘帏，抚掠着女主人公的鬓发，这自然又是春天的温暖和柔情。如此种种，无不撞击着女主人公的心扉，必然会使她产生细微而曲折的心理反映。春天是青年男女播种和耕耘爱情的季节，她却是孤身一人，面对这撩人的春光，自然会触发对爱情(...)
①豆蔻：植物名，春日开花。诗词中常用以比喻少女。②步摇：古代妇女首饰。以下三句皆写妇(...)
在宜州看到梅花开放，知道春天即将来临。夜尽时，迟迟闻不到梅花的香味，以为梅花还没有开放；早晨起来，才发现在面南的枝条上已开满了梅花，真是没有想到。女子在镜台前化妆，引起了梅花的羡妒，就飘落在她的眉心上。要在平常见到这种景象，(...)

罗织经·瓜蔓卷第十二拼音解读：

xià piàn shì xiě yè wén (...)
zài yí zhōu kàn dào méi huā kāi fàng ，zhī dào chūn tiān jí jiāng lái lín 。yè jìn shí ，chí chí wén bú dào méi huā de xiāng wèi ，yǐ wéi méi huā hái méi yǒu kāi fàng ；zǎo chén qǐ lái ，cái fā xiàn zài miàn nán de zhī tiáo shàng yǐ kāi mǎn le méi huā ，zhēn shì méi yǒu xiǎng dào 。nǚ zǐ zài jìng tái qián huà zhuāng ，yǐn qǐ le méi huā de xiàn dù ，jiù piāo luò zài tā de méi xīn shàng 。yào zài píng cháng jiàn dào zhè zhǒng jǐng xiàng ，(...)
gǔ dài jiā xùn ，dà dōu nóng suō le zuò zhě bì shēng de shēng huó jīng lì 、rén shēng tǐ yàn hé xué shù sī xiǎng děng fāng miàn nèi róng ，bú jǐn tā de zǐ sūn cóng zhōng huò yì pō duō ，jiù shì jīn rén dú lái yě dà yǒu kě jiè jiàn zhī chù 。sān guó shí shǔ hàn chéng xiàng zhū gě liàng bèi hòu rén yù wéi “zhì huì zhī huà shēn ”，tā de 《jiè zǐ shū 》yě kě wèi shì yī piān chōng mǎn zhì huì zhī yǔ de jiā xùn ，shì gǔ dài jiā xùn zhōng de míng zuò 。wén zhāng chǎn shù xiū shēn yǎng xìng 、zhì xué zuò rén de shēn kè dào lǐ ，dú lái fā rén shēn shěng 。tā yě kě yǐ kàn zuò (...)
zhè shì jiè yǒng wù ér jì xiàng sī de shī 。yī tí wéi 《jiāng shàng zèng lǐ guī nián 》，kě jiàn shì juàn huái yǒu rén wú yí 。qǐ jù yīn wù qǐ xìng ，yǔ suī dān chún ，què fù yú xiǎng xiàng ；jiē zhe yǐ shè wèn jì yǔ ，yì wèi shēn zhǎng dì jì tuō qíng sī ；dì sān jù àn shì zhēn zhòng yǒu yì ，biǎo miàn sì hū zhǔ rén xiàng sī ，bèi miàn què shēn yù zì shēn xiàng sī zhī zhòng ；zuì hòu yī yǔ shuāng guān ，jì qiē (...)
①kōng mén ：fó jiāo míng cí 。fó jiāo rèn wéi “zhū fǎ jiē kōng ”，yǐ “wù kōng ”wéi jìn rù niè pán zhī mén ，gù chēng fó jiāo wéi “kōng mén ”。yún fáng ：gǔ shí chēng yǐn shì huò sēng dào de zhù suǒ 。jiǔ huá ：jiǔ huá shān zài ān huī shěng qīng yáng xiàn xī nán ，yīn yǒu jiǔ fēng xíng sì lián huā ，gù míng 。yǒu dōng yán 、sì xiāng gé 、huà chéng sì děng míng shèng gǔ jì 。yǔ é méi 、wǔ tái 、pǔ tuó děng shān hé chēng wéi zhōng guó fó jiāo sì dà míng shān 。②zhú mǎ ：ér tóng wán jù ，dāng mǎ qí de zhú gān 。lǎn yú jù ：fó jiāo yǐ jīn wéi guì ，gù yǒu jīn gāng 、jīn zhuàng 、《jīn gāng jīng 》、《jīn guāng míng jīng 》děng cí 。fó jiā rèn wéi sì miào shì cáng jīn zhī dì ，yīn cǐ chū jiā xiū háng biàn shì wéi lái shì huò dé fú bào dǎ hǎo jī chǔ ，shì shōu jù jīn shā 。jīn dì ：fó jiāo diǎn gù 。fó zǔ zài jū sà luó guó yǒu xǔ duō xìn tú ，qí shǒu dōu shě wèi chéng yī míng jiào gěi gū dú de lǎo rén ，yòng huáng jīn pù dì wéi dài jià ，mǎi xià wáng tài zǐ de yī zuò yuán lín ——qí yuán ，gòng xiàn gěi fó zǔ ，gòng qí xiū háng chuán dào 。hòu cháng yòng jīn dì 、bù jīn zhī dì dài zhǐ sì miào 。③píng ：jí shuǐ de táo guàn 。pēng míng ：zhǔ chá 。ōu ：pén yú yī lèi de wǎ qì 、táo qì 。nòng huā (...)
hán ：hán lěng 。tuán tuán ：tuán yuán 。xuán ：xuán guà zhe 。liáng xiāo ：měi hǎo de yè wǎn 。qíng cǎi ：huī huáng de guāng cǎi 。
shàng piàn xiě nǚ zhǔ rén gōng bèi chūn guāng dǎ dòng ，xīn hún wéi zhī yè ，wéi zhī táo zuì 。“shuǐ mǎn chí táng huā mǎn zhī ”，shì cóng shì jiào shàng guān chá dào chūn tiān de dào lái de 。chūn shuǐ chū zhǎng ，bǎi huā nù fàng ，zì rán shì chūn tiān tè yǒu de shēn zī hé guāng cǎi 。“luàn xiāng shēn lǐ yǔ huáng lí ”shì cóng tīng jiào hé xiù jiào shàng tǐ wèi dào chūn tiān de cún de 。huā xiāng ér luàn ，shuō míng shì bǎi huā piāo xiāng ：“luàn xiāng shēn lǐ ”，jí bǎi huā cóng zhōng 。huáng lí piāo xiāng de bǎi huā cóng zhōng gē chàng ，zhè zì rán yòu shì chūn tiān tè yǒu de qì xī hé shēng yīn 。“dōng fēng qīng ruǎn nòng lián wéi ”，shì cóng chù jiào shàng tǐ chá dào chūn tiān de wēn róu de 。qīng ruǎn de 、duō qíng de dōng fēng bú shí fú nòng zhe lián wéi ，fǔ luě zhe nǚ zhǔ rén gōng de bìn fā ，zhè zì rán yòu shì chūn tiān de wēn nuǎn hé róu qíng 。rú cǐ zhǒng zhǒng ，wú bú zhuàng jī zhe nǚ zhǔ rén gōng de xīn fēi ，bì rán huì shǐ tā chǎn shēng xì wēi ér qǔ shé de xīn lǐ fǎn yìng 。chūn tiān shì qīng nián nán nǚ bō zhǒng hé gēng yún ài qíng de jì jiē ，tā què shì gū shēn yī rén ，miàn duì zhè liáo rén de chūn guāng ，zì rán huì chù fā duì ài qíng (...)
①dòu kòu ：zhí wù míng ，chūn rì kāi huā 。shī cí zhōng cháng yòng yǐ bǐ yù shǎo nǚ 。②bù yáo ：gǔ dài fù nǚ shǒu shì 。yǐ xià sān jù jiē xiě fù (...)
zài yí zhōu kàn dào méi huā kāi fàng ，zhī dào chūn tiān jí jiāng lái lín 。yè jìn shí ，chí chí wén bú dào méi huā de xiāng wèi ，yǐ wéi méi huā hái méi yǒu kāi fàng ；zǎo chén qǐ lái ，cái fā xiàn zài miàn nán de zhī tiáo shàng yǐ kāi mǎn le méi huā ，zhēn shì méi yǒu xiǎng dào 。nǚ zǐ zài jìng tái qián huà zhuāng ，yǐn qǐ le méi huā de xiàn dù ，jiù piāo luò zài tā de méi xīn shàng 。yào zài píng cháng jiàn dào zhè zhǒng jǐng xiàng ，(...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

在宜州看到梅花开放，知道春天即将来临。夜尽时，迟迟闻不到梅花的香味，以为梅花还没有开放；早晨起来，才发现在面南的枝条上已开满了梅花，真是没有想到。女子在镜台前化妆，引起了梅花的羡妒，就飘落在她的眉心上。要在平常见到这种景象，(...)
最是一年春好处，绝胜烟柳满皇都。
修洁处幽兮，贵宠沙劘。
正春回紫陌，瑞霭飞浮，暖风轻扇。皓月初圆，觉严城寒浅。彩结鳌山，纱笼银烛，与□花争艳。午夜融和，红莲万顷，一齐开遍。

相关赏析

鶗鴂：即子规。《离骚》："恐鶗鴂之未先鸣兮，使夫百草为之不劳。永丰柳：永丰：坊名，当在洛阳。白居易《杨柳词》："永丰东角荒(...)
柳户朝云湿，花窗午篆清。东风未放十分晴。留恋海棠颜色、过清明。
未试囊中餐玉法，明朝且入蓝田山。
最是一年春好处，绝胜烟柳满皇都。
涩雨清秋，
不能为公。

作者介绍

郑伯英 郑伯英（一一三○～一一一九二），字景元，号归愚翁，永嘉（今浙江温州）人。与兄伯熊齐名，人称大郑公、小郑公。孝宗隆兴元年（一一六三）进士，调秀州判官，自度不能俯仰於时，遂以亲辞，终身不复仕。光宗绍熙三年卒，年六十三。有《归愚翁集》，已佚。事见《水心集》卷一二《归愚翁文集序》、卷二一《郑景元墓志铭》。